Kamerlid bezoekt Marc Bohle Groep

Gevelrestauratie | Marc Bohle
Stadsvilla wordt opgeknapt
3 december 2014
Gevelrenovatie | Marc Bohle
Interview Marc Bohle op Radio 1
16 april 2015
Gevelrestauratie | Marc Bohle
Stadsvilla wordt opgeknapt
3 december 2014
Gevelrenovatie | Marc Bohle
Interview Marc Bohle op Radio 1
16 april 2015

In het blad Bouwbelang is onlangs onderstaand artikel gepubliceerd:

Werkbezoek 2: Marc Bohle Groep

Het eerste onderwerp dat Dick Singerling ter tafel brengt, is de wijdverbreide cao-ontduiking in de bouwsector. Hij noemt voorbeelden uit de praktijk, waarbij bouwvakkers via een schijnconstructie onder de schoonmaak-cao kunnen werken. Ook is de kwestie van verdringing actueel. Payrollers, zzp’ers en Oost-Europeanen vervangen cao-personeel. Er is een ongelijk speelveld ontstaan. Singerling pleit voor strengere controles op bouwplaatsen door de overheid en door de brancheorganisaties zelf. Het vakbewijs van de AFNL kan dienen als een nuttig handhavingsinstrument. Overheidsopdrachtgevers zouden bovendien een goed voorbeeld moeten zijn voor andere opdrachtgevers. En niet, zoals Rijksgebouwendienst onlangs nog deed bij nota bene een EMVI-aanbesteding, de prijs als belangrijkste criterium stellen voor het onderhoud van overheidsgebouwen. EMVI zou meer dan nu het geval is, het innovatieve, duurzame en mvo-gehalte moeten belonen.

Dit blijken woorden naar het hart van Öztürk. Sociaal ondernemerschap is een belangrijk thema voor de PvdA en hij wil graag, dat dit een grotere rol gaat spelen bij aanbestedingen. Het is echter lastig dit soort zaken vast te leggen in regelgeving, omdat het dan al snel – en ook wel terecht – wordt weggezet als ‘regeldruk’. Je kunt wel een beroep doen op de verantwoordelijkheid van opdrachtgevers en als samenleving hen daarop aanspreken. Dat geldt in het bijzonder voor de publieke opdrachtgevers. Ook opdrachtnemers kunnen in dit opzicht een bijdrage leveren door gebruik te maken van de mogelijkheden die de Aanbestedingswet hun daartoe biedt. Wetgeving en overheidsbeleid kan overigens wel de bonafide en malafide bedrijven beter zichtbaar maken voor de buitenwacht.

Singerling wil nog even doorgaan over het aanbestedingsbeleid van de overheid. Hij stoort zich aan een tendens die wijst op een gebrek aan vertrouwen in de uitvoerende partij. Aanbestedingen worden juridisch dichtgetimmerd. Een aannemer moet zijn certificaten halen, aan hoge referentie- en omzeteisen voldoen, hoog scoren op prestatieladders én met de laagste prijs inschrijven. Terwijl het lastig is de opdrachtgever aan te spreken op mogelijke verplichtingen. Dat wringt enigszins.

Öztürk is bekend met deze problematiek. Onlangs drukte hij tijdens een jaarlijkse landelijke bijeenkomst wethouders op het hart dat ze met ondernemers in zee moeten dúrven gaan; ook als deze niet voor de volle honderd procent aan de gestelde EMVI-criteria voldoen. Gemeenten moeten een beetje lef tonen en geen buitenproportionele eisen stellen. Probleem blijft, dat politieke opponenten gesteund door de media elke kleine misser opblazen, waardoor wethouders heel voorzichtig worden. Misstanden moeten natuurlijk aan de kaak worden gesteld, maar dat is iets anders dan op elke slak zout leggen.
Een ander onvermijdelijk thema in een gedachtewisseling tussen bouwondernemer en kamerlid zijn de veranderingen in het ontslagrecht, met name de hoge transitievergoeding. In tijden van crisis kan je dat de kop kosten. Bovendien is het belang van de werknemers zelf er niet mee gediend. Personeel met een vaste aanstelling is voor met name de mkb-ondernemer een risicofactor geworden. Dat is jammer, want daardoor wordt het personeelsbeleid ondermijnd, dat de mkb-ondernemer van nature geneigd is te voeren, namelijk: vakmensen aan zich binden met goede arbeidsvoorwaarden, waaronder een vaste aanstelling.

Verder zie je dat het grootbedrijf misbruik maakt van de situatie doordat het nu nog even snel probeert – voor de inwerkingtreding van de nieuwe regels – zoveel mogelijk werknemers met een vaste aanstelling eruit te werken. Soms zelfs via een faillissement om vervolgens vrolijk een doorstart te maken. Het is Singerling een doorn in het oog, dat de overheden zaken blijven doen met bedrijven die dit soort allerminst maatschappelijk verantwoord gedrag vertonen. Ondertussen maakt de regelgeving het een mkb-ondernemer, die alles op alles zet om werknemers aan het werk te houden, niet gemakkelijk. Door de dreiging die er uitgaat van de wijzigingen in het ontslagrecht en ook van de twee jaar doorbetaling bij ziekte, durft Singerling geen mensen meer aan te nemen op basis van een vaste dienstaanstelling.

Google-Beoordeling
3.9
Gebaseerd op 16 recensies
×
js_loader